Infrastruktura jako kod

Model IaC został opracowany z myślą o rozwiązaniu problemu „dryfu środowiska”. Aplikacje w chmurze zazwyczaj wykorzystują oddzielne środowiska wdrożeniowe dla poszczególnych etapów cyklu życia wydania. Powszechne jest zastosowanie środowiska programistycznego, przejściowego i produkcyjnego. Środowiska te składają się z takich zasobów sieciowych jak serwery aplikacji, moduły równoważenia obciążenia czy bazy danych. Dryf środowiska następuje, gdy infrastruktury poszczególnych środowisk nie są zsynchronizowane.

Bez IaC zarządzanie infrastrukturą bywa procesem zdezorganizowanym i trudnym. Administratorzy systemów łączą się manualnie ze zdalnymi dostawcami rozwiązań chmurowych i używają interfejsów API lub pulpitów sieciowych do aprowizacji nowego sprzętu i zasobów. Ten ręczny przepływ pracy nie zapewnia kompleksowego podejścia do infrastruktury aplikacji. Bywa, że wskutek ręcznego wprowadzenia zmian w jednym środowisku administratorzy zapominają o ich naniesieniu w drugim. W ten właśnie sposób dochodzi do dryfu środowiska.

Dryf środowiska staje się kosztowną formą marnotrawstwa. Gdy zespoły tworzą w oparciu o jedno środowisko przejściowe lub programistyczne, a po wdrożeniu stwierdzają, że środowisko produkcyjne nie zostało z tym wcześniejszym zsynchronizowane, pojawiają się błędy i awarie, co skutkuje czasochłonnym dochodzeniem na temat powodów i rozwiązań dla zaistniałej sytuacji.

Bez IaC ręczne zarządzanie infrastrukturą jest procesem powolnym. Gdy zidentyfikowana zostanie konieczność zmiany infrastruktury ze względu na dryf środowiska, gwałtowny wzrost zapotrzebowania lub inny problem, reakcja i dostosowanie się administratora systemu może zająć niewiadomą ilość czasu. To prowadzi do przerw w działaniu oraz frustracji klientów. Dzięki wdrożeniu IaC infrastruktura może się automatycznie dostosowywać do zmian w konfiguracji i reagować na skoki zapotrzebowania dzięki funkcjom automatycznego skalowania.

Infrastruktura jako kod zapewnia większy nadzór i widoczność w procesie ręcznego zarządzania systemami. Dzięki plikom konfiguracyjnym infrastruktury umieszczonym w centralnym repozytorium kontroli wersji wszyscy członkowie zespołu mogą przeglądać i edytować dane infrastruktury. Takie rozwiązanie oferuje szerokie możliwości kontroli i audytu. Jeśli na przykład Twój zespół przechodzi audyt zgodności z PCI, musisz wiedzieć, czy określona partia Twojej infrastruktury korzysta z szyfrowania SSL. Dzięki IaC możesz prędko podejrzeć konfigurację SSL i wykonać kod, aby upewnić się, że aktywna infrastruktura jest zgodna z plikami konfiguracyjnymi, co pozwala określić, czy protokół SSL jest włączony. Historia zatwierdzania kontroli wersji działa również jako dziennik umożliwiający sprawdzenie daty ich dodania czy usunięcia.

Istnieje kilka zależności, które muszą zostać wdrożone, aby możliwe było pełne osiągnięcie modelu infrastruktury jako kodu.

Mając określone te zależności, rozważmy przykładowy scenariusz, w którym programista chce dodać do systemu nową usługę aplikacji. Scenariusz ten pozwala zademonstrować funkcjonowanie przepływu pracy IaC.

1. Programista edytuje plik tekstowy konfiguracji YAML na wybranej przez siebie platformie zarządzania konfiguracją — Terraform. Z edycji wynika, że potrzebny jest nowy serwer hostingowy.
2. Programista zatwierdza zmiany w gałęzi funkcji w repozytorium Git. Jako że repozytorium Git projektu jest hostowane na Bitbucket, programista otwiera żądanie ściągnięcia kodu. Inny członek zespołu przegląda to żądanie i dowiaduje się o nowych zmianach w infrastrukturze. Wówczas zatwierdza żądanie, a programista następnie łączy commit z główną gałęzią repozytorium.
3. Na tym etapie do wykonania aktualizacji potrzebna jest platforma konfiguracyjna. Aktualizacja może zostać wywołana ręcznie przez programistę. Ponieważ zespół korzysta z Bitbucket, ma również dostęp do Bitbucket Pipelines i może zautomatyzować ten krok za pomocą pipeline'u.
4. Po wykonaniu Terraform nawiązuje połączenie z IaaS zespołu. Terraform wykonuje serię poleceń względem API IaaS celem uaktualnienia IaaS do oczekiwanej konfiguracji.

IaC to wysoce wydajna forma zarządzania konfiguracją, oparta na automatyzacji zarządzania infrastrukturą IT w chmurze. Po wprowadzeniu modelu IaC można go wykorzystać do osiągnięcia odpowiedniego poziomu automatyzacji CI/CD dla potrzeb zmian w infrastrukturze projektu. IaC zapewnia szeroki wgląd w komunikację i przejrzystość wokół zmian w infrastrukturze. IaC wymaga zestawu takich zależności jak platformy hostingowe czy narzędzia automatyzacji, które są powszechnie dostępne w ofercie nowoczesnych firm hostingowych.