O sześciu ramach ustalania priorytetów dotyczących produktów i o tym, jak wybrać te właściwe

Zasięg, wpływ, przekonanie i nakład pracy (ang. RICE) to cztery czynniki wykorzystywane do oceny pomysłu na produkt:

• Zasięg: określ liczbę osób lub zdarzeń w czasie, takich jak transakcje na kwartał lub konwersje w miesiącu.
• Wpływ: ustal, czy pomysł osiąga cele biznesowe lub zaspokaja potrzeby klientów.
• Przekonanie: zmierz poziom przekonania zespołu do realizacji pomysłów w skali procentowej — wysoki (100%), średni (80%) i niski (50%).

• Nakład pracy: oblicz czas potrzebny zespołowi do realizacji pomysłu.

Metodę RICE można wykorzystać w Jira Product Discovery, narzędziu dla zespołu produktowego do ustalania priorytetów i harmonogramów. Pozwala ona menedżerowi projektu z łatwością oceniać wpływ swoich projektów.

Ramy RICE umożliwiają menedżerom produktów ocenę, czy poszczególne pozycje są wykonalne. Zebrane podczas tej kalkulacji dane pomagają uzasadnić decyzje w rozmowie z interesariuszami.

Metoda RICE może być czasochłonna, a jej stosowanie uciążliwe, szczególnie jeśli wiele pozycji wymaga danych z wielu źródeł i sprawdzenia poprawności w wielu źródłach. Metody określania każdego kryterium oceny podlegają zmianom, co sprawia, że ta metoda jest subiektywna, niespójna i może wprowadzać w błąd.

Model Kano to ramy ustalania priorytetów oparte na zadowoleniu klienta. Badacz Noriaki Kano opracował model, aby pomóc menedżerom produktów ustalać priorytety funkcji i aktualizacji w oparciu o potrzeby klientów. Model ten dzieli się na trzy części:

• Funkcje podstawowe: klienci oczekują niezbędnych funkcji produktu, takich jak możliwość udostępnienia wpisu w mediach społecznościowych.
• Funkcje podnoszące wydajność: funkcje te zwiększają zadowolenie klienta i sprawiają, że produkt jest przyjemniejszy w użyciu, na przykład ma krótszy czas ładowania.

• Uprzyjemniacze: nieoczekiwane funkcje sprawiające, że klienci są zadowoleni. Przykładowe uprzyjemniacze to żartobliwe wiadomości w aplikacji lub możliwość korzystania z GIF-ów we wpisach.

Model Kano uniemożliwia zespołowi tworzenie funkcji, które nie spodobają się klientom. Określa również obszary, w których produkt może wymagać ulepszenia. Najważniejszą zaletą tej metody jest zwiększone zaangażowanie i zadowolenie klientów, ponieważ stawia ona potrzeby klientów na pierwszym miejscu.

Model ma zdecydowanie charakter ilościowy i jest potencjalnie czasochłonny, gdyż wymaga intensywnych badań i analiz danych. Przetwarzanie ankiet może wymagać wielu ręcznych czynności. Narzędzia takie jak Jira Product Discovery mogą pomóc w agregowaniu i przetwarzaniu wymaganych danych oraz w zarządzaniu nimi.

Metoda MoSCoW to czteroetapowy proces ustalania priorytetów w zakresie wymagań dotyczących zwrotu z inwestycji (ROI) w odniesieniu do produktów. Te etapy to: „konieczne”, „przydatne”, „możliwe” i „nieplanowane”. Zastosuj tę metodę w całej firmie, aby pomóc w dyskusjach o tym, co zwiększy przychody.

Oto elementy modelu:

• Konieczne (M): to wymagania niezbędne do powodzenia projektu.
• Przydatne (S): to wymagania istotne, ale nie niezbędne dla projektu.
• Możliwe (C): te wymagania są miłym dodatkiem. Nie mają one jednak tak dużego wpływu jak pozostałe.

• Nieplanowane (W): te wymagania nie są priorytetem w projekcie.

Metoda MoScoW jest łatwa do wdrożenia i stosowania. Menedżerowie projektów mogą ją wykorzystać do rozwiązywania sporów z interesariuszami. Ta metoda zapewnia również stworzenie przez zespół produktu o minimalnej wymaganej funkcjonalności (MVP). Może również pomóc w ustaleniu priorytetów harmonogramu produktu (zacznij od tego szablonu harmonogramu produktu).

Wadą tej metody jest niejasność wymagań „nieplanowanych”, zwłaszcza co do tego, czy powinny one stanowić część backlogu. Kryteria dotyczące wymagań „koniecznych” lub „przydatnych” również mogą być trudne do określenia. Jeśli nie ma zgody między interesariuszami, ustalanie priorytetów staje się nieskuteczne i subiektywne.

Stosunek wartości do wpływu, lub macierz wartość vs. nakład pracy, nadaje priorytet funkcjom na podstawie ich prawdopodobnej wartości i nakładu pracy niezbędnego do ich wdrożenia. Macierz 2x2, mierząca wartość na jednej osi i nakład pracy na drugiej, pomaga w procesie decyzyjnym.

Aby określić wartość, zastanów się, jak wpływa ona na użytkowników i wynik finansowy. Nakład pracy to złożoność wdrażania. Jira Product Discovery śledzi bolączki klientów i pomysły na produkty, które zespół może wykorzystać do stworzenia macierzy wartość vs. nakład pracy. Ocen nakładu pracy można użyć w celu określenia, ile pracy wymaga pomysł.

Można wykorzystać macierz ustalania priorytetów, w której oś pionowa mierzy wartość (od niskiej do wysokiej). Oś pozioma mierzy nakład pracy (od niskiego do wysokiego). Następnie macierz dzieli się na cztery kwadranty:

• Zrobić w pierwszej kolejności (prawy górny kwadrant): wysoka wartość, niski nakład pracy i gwarantowana szybka wygrana.
• Zrobić w drugiej kolejności (lewy górny kwadrant): wysoka wartość, duży nakład pracy.
• Zrobić w ostatniej kolejności (prawy dolny kwadrant): niska wartość, niewielki nakład pracy. Najlepiej poczekać, aż wartość wzrośnie.

• Unikać (lewy dolny kwadrant): niska wartość, duży nakład pracy. Ten pomysł nie jest wart czasu Twojego zespołu.

Ramy te nie wymagają skomplikowanych obliczeń, co ułatwia podejmowanie decyzji. Są jasne i pozwalają zespołowi skupić się na zadaniach generujących wartość dla klienta. Ponieważ mają charakter wizualny, zespół może szybko zobaczyć, które zadania przynoszą wysoką wartość przy najmniejszym nakładzie pracy.

Wartości określone dzięki tej metodzie, wykorzystującej głównie instynkt, mogą być niedokładne. To samo dotyczy szacunków, przez które zespół może uznać, że ma więcej zasobów, niż faktycznie posiada. Kolejną wadą jest określanie wielkości nakładu pracy, która będzie się różnić w zależności od zespołu. To utrudnia planowanie w przypadku zespołów interdyscyplinarnych, które mają różne zasoby.

Ocena punktowa szans określa funkcje, które są ważne dla klientów, ale osiągają słabsze wyniki. Klienci oceniają zarówno znaczenie funkcji, jak i swoje zadowolenie.

Skorzystaj z algorytmu szans, aby obliczyć ocenę w skali pięcio- lub dziesięciostopniowej. Równanie to wykracza poza normalną analizę rozbieżności, przyznając dwukrotnie większą wagę ocenie znaczenia niż ocenie zadowolenia.

Oto równanie ważone:

Znaczenie + maks. (znaczenie - zadowolenie, 0) = szansa

Oto wzór algorytmu szans, w którym klienci wykorzystują skalę od 1 do 10, aby ilościowo określić znaczenie wyniku oraz zadowolenie z niego:

Znaczenie + (znaczenie - zadowolenie) = szansa

Funkcje o dużym znaczeniu, ale niskim zadowoleniu stanowią okazję do poprawy. Ocena punktowa szans świetnie nadaje się do porządkowania backlogu, które można przeprowadzić w Jira Software. Bonus: Jira Software oferuje natywną integrację z Jira Product Discovery, dzięki czemu wszyscy mogą pracować na tej samej platformie w ciągu całego procesu.

Wskaźnik ROI przewyższa koszty rozwoju. Pozwala to menedżerowi projektu określić dostępne możliwości dotyczące zadowolenia klienta i pomaga zespołom stosować bardziej strategiczne podejście do alokacji zasobów.

Modele oceny punktowej nie są doskonałe. Nie sprawdzają się w każdej sytuacji, ponieważ zapewniają tylko ograniczony obraz zakresu pomysłu. Ocena punktowa potrafi być mało elastyczna, zwłaszcza przy ilościowym określaniu abstrakcyjnej koncepcji. Jednak przede wszystkim nie pozwala ona przewidzieć, jak rynek zareaguje na zmiany w produkcie.

Koszt opóźnienia to kolejna kalkulacja, która pozwala określić priorytet projektów na podstawie ich wartości ekonomicznej. Ta metoda wyznacza bieżące koszty wynikające z odkładania elementów w backlogu na później.

Sposób obliczania:

• Oszacuj zwrot z inwestycji dla nowego projektu w postaci przychodów na jednostkę czasu (na przykład miesięczny przychód cykliczny).
• Oszacuj czas potrzebny na realizację projektu.

• Podziel zysk przez szacowany czas.

Otrzymana liczba to koszt ponoszony przez firmę w związku z zaniechaniem realizacji projektu.

Zastosowanie metody kosztu opóźnienia skutkuje dokładniejszymi szacunkami wartości i kosztów. Wynika to z faktu, że nie skupia się ona na negatywnych przyczynach odroczenia. Wiedza o tym, co daje lepszy zwrot z inwestycji, zmniejsza również obciążenie związane z alokacją zasobów.

Jeśli menedżer projektu niedoszacuje wielkości projektu, obliczenia mogą być niedokładne. Błędne mogą okazać się także szacowane wymagania czasowe.

Wybór ram określania priorytetów odpowiednich dla danego zespołu zależy od kilku czynników. Trzeba wziąć pod uwagę cele projektu, złożoność produktu, wiedzę zespołu i dostępne dane.

Przykładowo, jeśli projekt ma na celu poprawę satysfakcji klienta, dobrym rozwiązaniem może być ocena punktowa szans. Ale jeśli zespół jest stosunkowo nowy i nadal rozwija swoje umiejętności, być może lepiej będzie sięgnąć po stosunek wartości do nakładów.

Niezależnie od tego, które ramy postępowania wybierzesz, Jira Product Discovery pomoże Ci w ustalaniu priorytetów projektu i prezentowaniu harmonogramów projektów. Ułatwia gromadzenie i porządkowanie pomysłów na produkty, szans, funkcji i rozwiązań w jednym scentralizowanym narzędziu. Aby rozpocząć, możesz wykorzystać szablon harmonogramu produktu i szablon wymagań produktowych.

Dzięki Jira Product Discovery ustrukturyzujesz zarządzanie produktami. Dzięki temu Twój zespół i interesariusze będą działać na rzecz realizacji celów strategicznych. Możesz także bezproblemowo połączyć pomysły z epikami w Jira Software, ułatwiając zapewnienie kontekstu i widoczności projektu od etapu odkrywania aż po dostarczenie.

Ramy ustalania priorytetów pomagają Tobie i Twojemu zespołowi określić, nad czym macie dalej pracować. Wymagają one wykonania kilku ogólnych kroków:

• Zidentyfikowanie zadań: określ zadania i ustal ich priorytet na podstawie kilku kryteriów, takich jak wartość dla klienta i potrzeby biznesowe.
• Zdefiniowanie kryteriów: te kryteria pomogą Ci określić, które zadania są wykonalne.
• Przypisanie ocen: oceny punktowe pozwalają wskazać funkcje, które nie działają zadowalająco, ale są niezbędne dla klientów.

• Ustalenie pozycji elementów w rankingu: ranking pozwala na porządkowanie zadań w oparciu o pilność i największy wpływ.

Wszystko to ułatwia zdecydowanie, którymi zadaniami powinien się zająć Twój zespół.

Zespół powinien regularnie weryfikować swoje priorytety. Częstotliwość weryfikacji zależy od potrzeb zespołu. Należy także ponownie ocenić ramy ustalania priorytetów w przypadku zmiany celów biznesowych. Może się okazać, że ramy inne od tych aktualnie używanych będą się sprawdzać lepiej.

Ramy ustalania priorytetów doskonale sprawdzają się przy koordynacji prac wszystkich członków zespołu. Ty i Twój zespół możecie współpracować z interesariuszami, aby doprecyzować cele. Ram ustalania priorytetów możesz także użyć, aby podejmować bardziej świadome decyzje dotyczące priorytetów zadań.